مشکلات املایی یا اختلال در درس املا مشکلی است که تا به حال نتوانسته بصورت اساسی حل شود. از آنجائی که مقطع ابتدایی اصل و زیربنای آموزش، و تکرار و تمرین حروف و کلمات زیاد است و آموزگار کلاس برای تمامی دروس یک نفر بوده و تنوع دروس کمتر از مقاطع دیگر است لذا در ابتدایی اختلال در درس املا کمتر از دیگر مقاطع می­باشد و اختلالات املایی با جدیت و دقت لازم پیگیری می­شود. اما زمانی که دانش آموز از ابتدایی خارج می­شود پیگیری ها در این درس سیر نزولی پیدا کرده و شتاب و برنامه­ریزی لازم را ندارد. لذا دانش­آموزی که دیپلم می­گیرد در نوشتن کلماتی که در کتاب خوانده هم دارای مشکل می­باشد و متوجه می­شویم که دانش­آموز کلمات خوانده شده در کتب فارسی ابتدایی را همیشه صحیح­تر از کتب فارسی راهنمایی و دبیرستان می­نویسد.

تکرار و تمرین بیشتر، دقت در نوشتن مشق فارسی وکنترل روزانه تکالیف فارسی و تصحیح آن و اهمیت دادن به این درس و صرف وقت بیشتر در این رابطه می­تواند مشکلات املایی را به حداقل خود برساند.باید در نظر داشت که نقش معلم در این خصوص بسیار تأثیر­گذار است.معلمی که دارای ذوق و سلیقه است و از ادبیات بالایی برخوردار است در رفع مشکلات موفق­تر است.لذا داشتن یک معلم خوب خیلی مؤثرتر از ارائه راهکار و پیشنهاد است. زیرا اگر یک معلم نتواند اهل نظر باشد نمی تواند نظرات و راهکارهای دیگران را بکار بندد.